عزتمون

به نام خداوند

 

رفتن به مراسم سوگواري امسال من با همه سال هاي گذشته فرق ميكرد. امسال براي درس گرفتن يا بهتر بگم براي دوره كردن درس هاي گذشته مي رفتم. براي درس گرفتن از امام حسين مهربونمون. آخه كم كم بايد آماده بشيم. خدا كنه كه اينطور نشه ولي مثل اينكه اين دفعه آزمون سختي رو پيش رو داريم. مي دونم و ايمان دارم كه ما پيروزيم ما خدا و امام زمان (عج) رو داريم فقط منتظر شكست دشمن هستم، مي دونم كه اين پيروزي به راحتي بدست نخواهد آمد ولي عزت ارزش و بهايش بيشتر از هرچي هست. عزتي كه امام حسين (عليه السلام) براي اون حتي علي اصغر كوچولو رو هم فدا كرد. حالا ديگه فدا شدن ما در مقابل امام حسين (عليه السلام) و ياران وفادارش چه ارزشي دارد.

نمي دونم چند ماه ديگه واكنش خودم در مقابل اين نوشته ها اگه باشيم چيه، ولي...

.......

نمايشگاه همشهري هنرمندمون آقای علی بحرینی چند روزه كه برگزار شده با موضوع حماسه عاشورا و تا چند روز ديگه هم ادامه داره. براي ديدن برخي از آثار اين نمايشگاه لينك هاي زير را دريابيد:

 

تصوير1 تصوير 2 تصوير 3 تصوير 4 تصوير 5 تصوير 6

 

شعر+ کمی حرف

به نام خداوند

 

يه روزي ميرم...

اگه من يه روز نباشم كي از عشقت مي ميره؟

                                                   يه روزي مي رم و اون روزه كه گريه ات مي گيره!

اگه من يه روز برم براي كي ناز مي كني

                                                  روي بوم كي مي شيني با كي پرواز مي كني

وقتي كه قهر مي كني، منتتو كي مي كشه

                                                 اگه من يه روز نباشم، سرنوشتت چي مي شه

كي واسه ات لالا مي گه كه چشماتو هم بذاري

                                                  كي مي ذاره تو همه اش براش بهونه بياري

با كليدش كيه قفل اخماتو وا مي كنه

                                                  اون شبا كه سردته، كي دستاتو ها مي كنه

وقت گريه سر تو، رو شونه كي مي ذاري

                                                  به يه آغوش ديگه كه آخه عادت نداري

اگه من يه روز نباشم كي از عشقت مي ميره؟

                                                 يه روزي مي رم و اون روزه كه گريه ات مي گيره!

كمي حرف:

پارسال ماه محرم يه حسي از خودم رو نسبت به اين ماه نوشتم كه به خاطر پاره اي از مشكلاتي كه كامپيوترم پيدا كرد نشد بذارم تو بلاگم (همون وبلاگ قديميه www.bordekhon.persianblog.com) وقتي مي خواستم بذارم هم ديدم كه ماه محرم تموم شدش كه! بهرحال نمي دونم هنوز هم اون حس رو دارم يا نه ولي خيلي از اون حس دور نشدم. اون نوشته اين بود:

به نام خداوند

همیشه ماه محرم برام یه جوری بود میگفتن اونی رو داره که همه ما میخوایمش.

ولی یه حس غریب داشتم نسبت به اون و حالا که یعنی بزرگتر شدم متوجه شدم که این حس یه حس خوب نی.

امشب یه اتفاق افتاد که این حسه یه جورایی شدش حس نفرت از این ماه دو رویی و ریا کاری. خوب فکر کنینن تو این ماه ریا رو بیشتر از ماههای دیگه نمی بینین؟

همه میگن با صفا است ولی من هنوز اعتقاد دارم که این ماه عین غریبی صداقته. مث مولا.

به نام خداوند

نوشتن بيشتر از هركار ديگري دست و دل مي خواد كه مرا دست و دل نوشتن نيست. باز هم ميگم خاطره ها رو چه كنيم؟ و همين طور خوبي ها و ياد هاي شيرين گذشته را. كسي از بين ما رفت كه ياد مهربوني هاش رو هيچ وقت فراموش نخواهم كرد. همسايه اي كه از خويشان نزديكتر بود. روز يكشنبه دوم بهمن روزي از روزهاي خداي مهربون كه براي ما نمي توانست خوش باشد. باورش خيلي سخت بود ولي امروز ...  خدايش بيامرزد.

یادباد

به نام خداوند

سلام

امروز تولدم بود. هجده سال گذشت و ... . ديروز رفتيم ديدن پدر يكي از دوستان نزديك كه تازه از سفر حج برگشته بود بازگو كردن خاطرات توسط اين حاجي بزرگوار ياد و خاطره روزهاي خوب و خوشي رو تو دلم زنده كرد كه بدون ترديد بهترين روزها بودند. از خدا مي خوام كه تكرار بشه اين دوست داشتني ترين روزها ان شاالله.

مي خوام يه جمله از امام علي (عليه السلام) بگم كه قصدم بيشتر از آوردن اين حديث تذكر به خودمه ايشان مي فرمايند:

كسي كه حوادث كوچك را بزرگ بشمارد به مصيبت هاي بزرگتر گرفتار خواهد آمد.